Donderdag was het zover, na vele telefoontjes naar het Consulaat (à 15 euro per gesprek) had ik dan donderdag om 10 uur een afspraak op het consulaat. M'n vader en ik gingen samen goed geluimd op stap, ondanks dat we om kwart over 5 na een paar uurtjes slaap de auto instapten......Nietsvermoedend gingen we op stap, met de gedachte dat we zo rond 12 of 1 uur wel weer thuis zouden zijn, zodat m'n vader (die een vrije dag hiervoor had genomen) nog weer even aan het werk kon...
Gelukkig zat het mee op de Nederlandse wegen, dus waren we al om 8 uur in Den Haag, waar we de envelop met papieren direct meekregen van het Nuffic. Vervolgens ging het stapvoets naar Amsterdam, waar we toch precies op tijd aankwamen. Om 10 uur stond ik voor het stevige hekwerk van het consulaat en mocht ik me laten fouilleren, m'n tas en mobieltje afgeven en me opstellen in de volgende rij waar ik opnieuw gefouilleerd werd. Blijf vooral netjes in die rij staan, want anders word je door het personeel afgeblaft en teruggescholden. Begeleiders mogen uiteraard niet mee naar binnen, dus zocht m'n vader maar een plekje op een armetierig grasveldje (ook wel het Museumplein genoemd) om even te rusten. Binnen een half uur stond ik alweer buiten. De papieren klopten niet en waren niet compleet! Dat hadden ze me bij het Nuffic niet verteld, mevrouw Carla zei dat alles wat ik nodig had in de envelop zou zitten.... Het bleek dat ik online op de site van de ambassade 2 formulieren had moeten invullen, uitprinten en meenemen. Dat kon uiteraard niet ter plekke, dus werd ik gewoon - en met mij vele anderen- weer weggestuurd met de opdracht dat in orde te maken. Daar sta je dan, midden in Amsterdam. We hebben de lobby van het Parkhotel opgezocht en mochten daar betaald gebruikmaken van internet. De formulieren die ingevuld moeten worden werken alleen met Acrobat Reader versie 8 en die stond natuurlijk niet op het systeem van het hotel. Downloaden mocht niet. gelukkig had m'n vader z'n notebook meegenomen, dus kon ik daarop werken.
De volgende opdracht was een A5 envelop en € 6,45 aan postzegels. Die had het hotel niet, dus konden we naar het postkantoor aan de Kerkstraat om dat te kopen. Toen ik om dat bedrag aan postzegels vroeg zei de oplettende beambte "Zeker voor het consulaat? Dan bedoelen ze een aangetekende brief die je aan jezelf adresseert". Zij kregen duidelijk meer (wanhopige) consulaatgangers binnen! Gelukkig maar dat we niet heel naief wat postzegels in de museumshop hadden gekocht, want dan waren we nóg een keer teruggestuurd. Inmiddels was het 12 uur en het consulaat gesloten tot 13.30 uur. Om kwart over een stonden we er weer in een inmiddels behoorlijk lange rij. Na een half uur ging de electronisch bediende poort weer persoon voor persoon open en mochten mensen om de beurt naar binnen, en m'n vader ging weer naar z'n grasveldje. Een uur later stond ik weer buiten, opnieuw weggestuurd omdat de meegebrachte pasfoto (dezelfde als op het nieuwe Nederlandse paspoort) niet goed was. Amerika wil pasfoto's van 5 X 5 centimeter! Op zoek dus naar een fotograaf die precies wist wat we nodig hadden (ze konden wel aandelen hebben). Weer terug naar de rij waar m'n ik een aantal inmiddels bekenden tegenkwam. Stewardessen die dit eerder via kantoor konden regelen moeten nu een dag vrij nemen om zelf door deze mallemolen te gaan. Om 4 uur (het personeel had een half uur pauze genomen) stond ik opnieuw buiten. We moesten weer naaar het postkantoor voor een "overnight delivery" envelop van € 30, want anders zou ik mijn visum niet op tijd thuisgestuurd krijgen. Terwijl we -inmiddels helemaal murw- weer naar het postkantoor liepen werd ik opeens gebeld door het consulaat. "Kom maar terug, dan kan je je paspoort gelijk meekrijgen". Na 10 minuten wachten voor de poort kwam er iemand naar buiten met mijn papieren.Om 16.30 uur had ik m'n visum!Daarna hebben we nog alle files gezien die je kunt tegenkomen van Amsterdam naar Emmen, dus om 20.30 uur waren we thuis!
Van enige efficiency op het consulaat is geen sprake. Je wordt op kale banken neergezet zonder beschikking over je tas of MP3 speler, want alles moet je inleveren. Er ligt geen lectuur en de stoffige TV draait alleen maar promo filmpjes over Amerika. Het personeel is niet alleen onaardig tegen de klanten, maar ook tegen elkaar: "If you don't know the fucking procedure, get the hell out of here!". Ik kan nog meer vertellen, maar ben bang dat ik dan het land niet meer in kom......
Voor foto's bij dit bericht:
Het is zover: ik ben op weg naar Amerika!
Misschien een beetje een onduidelijk plaatje maar dit is dus Manhattan. Dat groene puntje bovenaan is centralpark, en bij het groene ballonetje kom ik te wonen, het rode ballonetje is m'n werk!
